ವಚನ - 1804     
 
ಹತ್ತಾರೆ ಹೂವು ತಾ ಮತ್ತೆ ವಂಗವು ಕೂಡಿ| ಉತ್ತಮದ ಲೋಹ ತನಗಕ್ಕು ಲೋಕದಿ| ಸ್ತುತ್ಯನಾಗಿಕ್ಕು ಸರ್ವಜ್ಞ